Terapia młodzieży i nastolatków
Dojrzewanie to proces przechodzenia z dzieciństwa do dorosłości. Okres ten może okazać się delikatny do przejścia i dla młodej osoby i dla rodziców. Zmian hormonalne i ustrojowych, nagłe pojawienie się popędu seksualnego, utrata ideałów dzieciństwa są istotą « kryzysu » wieku dojrzewania. Ten psychiczny proces może przebiegać stosunkowo dobrze, ale dla niektórych nastolatków, zmiany s trudne do zaakceptowania i prowadzą w ślepe zaułki, powodują utratę zainteresowania szkołą, sabotowanie siebie, odrzucenie świata dorosłych i ucieczki w narkotyki.
Psychiczne złe samopoczucie nastolatka powinno zwrócić uwagę doroslych. Jeżeli się przedłuża, nie można go lekceważyć. Każdy nastolatek przechodzi momenty wątpliwości i może okazywać pewne oznaki cierpienia.
Jak odróżnić naturalne w tym wieku choć czasem burzliwe oznaki dojrzewania od symptomów które wymagają interwencji specjalisty i opieki?
Jak rozpoznać pewne sygnały ostrzegawcze, kiedy skonsultować?
Oto niektóre z typowych problemowych młodzieży, które mogą wymagać pomocy psychologa
Nadmierna nieśmiałość i wycofanie
Trudności szkolne, trudności w uczeniu się i koncentracji
Wybuchy złości, drazliwość, impulsywność,
Obniżony nastrój, depresja
Niepokój, panika i fobie
Zaburzenia uwagi
Problemy zachowawcze
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne
Niepokój społeczny : nadmierna nieśmiałosc lub nadmierna agresja
Wagarowanie
Trwałe i przewlekłe bóle
Zaburzenia odżywiania (w tym anoreksja, bulimia)
Zaburzenia tożsamości
Jak mogę sprawdzić, czy mój nastolatek potrzebuje pomocy ?
Pewne oznaki mogą sugerować ewentualne problemy emocjonalne czy psychiczne:
Spadek wydajności w szkole
Utrata zainteresowania rzeczami, które kiedyś cieszyły
Trudności w relacjach z rówieśnikami
Izolowanie się, unikanie kontaktów z przyjaciółmi lub członkami rodziny i potrzeba przebywania samemu
Trudności z zakończeniem zadań
Problemy zachowawcze, takie jak napady złości i gniewu, nerwowość
Trudności w komunikacyjne i selektywne mutyzm
Ponadto, nastolatek może wymagać pomocy w przypadku gdy występują :
Smutek, przygnębienie
Niepokój, zamartwianie się, niewyjaśnione lęki, lęk przed szkołą, nauczycielami, rówieśnikami
Poczucie braku wartości, niskie poczucie własnej wartości lub nadmierne poczucie winy
Trudności z emocjanalne po utratacie lub śmierci kogoś ważnego
Nadmierna troszczenie się o swoje zdrowie lub o swój wygląd
Trudności w koncentracji
Obawa, że jego umysł jest kontrolowany przez kogoś
Myśli samobójcze lub zachowania szkodzące sobie
Nastolatek może również wymagać specjalistycznej pomocy w przypadku :
Używania alkoholu i innych narkotyków
Samookaleczania
Ryzykownych zachowań seksualnych
Jeżeli niepokoisz się o swoje nastoletnie dziecko, zadzwoń lub napisz
Psychoterapia nastolatków zaczyna się najczęściej spotkaniem z zaniepokojonym rodzicem (rodzicami). Psychoterapeuta pomaga rodzicom zrozumieć i ocenić sytuację. Razem podejmują decyzję o przydatności spotkania nastolatka z psychologiem lub podjęcia psychoterapii.
Jak rozmawiać ze swoim nastolatkiem ?
Często już sama rozmowa z rodzicami wystarczy by pomoc nastolatkowi. Wsparcie dla rodziców nastolatków, pomoc w zrozumieniu zachowania młodej osoby, zasugerowanie nowych form reakji na zachowywania dzieckawchodzącego w okres „buntu dorastania” pomagają rodzicom w podjęciu dialogu.
Spotkania rodziców i nastolatka w obecności „trzeciej”, neutralnej i wykwalifikowanej osoby „mediatora” pozwala odbudować wzajemne zrozumienie i nawiązanie dialogu.
Bywa, że trudności nastolatka wymagają głębszego przepracowania i wsparcia przez psychoterapię.